NSC werkt aan initiatiefwet Grondgebondenheid

In het wetsvoorstel worden via de ruimtelijke ordening twee typen landbouwgebieden onderscheiden:

• Agrarische hoofdstructuur: Vruchtbare gebieden waar voedselproductie centraal staat. Boeren kunnen hier binnen duidelijke kaders duurzaam ondernemen en bijdragen aan milieudoelen. De inzet van technologie en doelsturing wordt actief ondersteund, met ruimte voor samenwerking en beloning bij prestaties.


• Maatschappelijke landbouwgebieden: dit betreft gebieden waar maatschappelijke doelen zoals reductie van de stikstofdepositie, waterkwaliteit en biodiversiteit centraal staan. Boeren in deze gebieden gaan vanuit de overheid een vaste beloning ontvangen voor hun bijdrage aan maatschappelijke diensten. Provincies bepalen via gebiedsprocessen welke gronden hiervoor in aanmerking komen.

Binnen de agrarische hoofdstructuur stelt Holman een graslandnorm voor met het oog op de waterkwaliteit, waarbij de norm oploopt van 0,2 hectare grasland per grootvee-eenheid in 2028 tot 0,35 hectare grasland per grootvee-eenheid in 2034. Volgens de NSC voldoet minimaal 80% van de bedrijven nu al aan de uiteindelijke norm. Andere boeren kunnen inzetten op samenwerking met akkerbouwers voor hun mestafzet. Er is ruimte voor doelsturing en inzet van technologie voor bijdragen aan milieudoelen op basis van presteren en belonen. 

In de maatschappelijke landbouwgronden ligt de focus op stikstof, CO2, bodemdaling, kwaliteit van het landschap, luchtkwaliteit, droogte, waterkwaliteit, agrarische diversiteit en biodiversiteit. Hier zal een norm van 1,5 grootvee-eenheden per hectare gelden vanaf 2034 om aan de diverse maatschappelijke uitdagingen bij te kunnen dragen. Er staat een vaste betaling voor boeren van tussen 1.000 euro en 2500 euro per hectare tegenover. Provincies bepalen in samenspraak met boeren via gebiedsprocessen welke gronden worden bestemd worden als maatschappelijke landbouwgrond.